Ο Βρετανός συνθέτης είχε συνδέσει το όνομά του με τις ταινίες του James Bond.

Ο Monty Norman, ο συνθέτης που δημιούργησε την εμβληματική μουσική της σειράς ταινιών James Bond, πέθανε τη Δευτέρα 11 Ιουλίου σε ηλικία 94 ετών.

Η οικογένεια του Norman επιβεβαίωσε τον θάνατό του στο BBC, ενώ σε σημείωμα στην ιστοσελίδα του αναφέρεται ότι πέθανε «μετά από σύντομη ασθένεια, χωρίς να δίνονται άλλες λεπτομέρειες.

Αν και ήταν περισσότερο γνωστός για τη δημιουργία του μουσικού θέματος του James Bond, ο Monty Norman είχε μία μακρά και πολύπλευρη καριέρα στη μουσική. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1928, άρχισε να παίζει κιθάρα στα 16 του και μάλιστα μαθήτευσε κοντά στον Bert Weedon, του οποίου τα δημοφιλή μαθήματα για την κιθάρα έχουν χρησιμοποιηθεί από τους πάντες, από τον Paul McCartney μέχρι τον Brian May.

Όπως σημειώνεται στο βιογραφικό του Monty Norman στην ιστοσελίδα του, ο Weedon ήταν αυτός που υπέδειξε στον νεαρό Norman να ασχοληθεί με το τραγούδι με το ελαφρώς υποχθόνιο κομπλιμέντο: «Monty, ως κιθαρίστας, θα γίνεις σπουδαίος τραγουδιστής».

Τη δεκαετία του 1950, ο Monty Norman ξεκίνησε την καριέρα του στη μουσική, τραγουδώντας με διάφορα τζαζ συγκροτήματα και κάνοντας εμφανίσεις σε δημοφιλείς εκπομπές (τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στην τηλεόραση) δίπλα σε κωμικούς όπως ο Benny Hill και ο Peter Sellers.

Ενώ ο Monty Norman γνώρισε μεγάλη επιτυχία ως τραγουδιστής, η δημοτικότητα του σόλο τραγουδιού του «False Hearted Lover» τον έπεισε να στραφεί στη σύνθεση μουσικής καθώς η δεκαετία του ’50 πλησίαζε στο τέλος της.

Η καριέρα του ως συνθέτης ξεκίνησε ουσιαστικά με μία σειρά από μιούζικαλ στο West End, μερικά από τα οποία – συμπεριλαμβανομένων των «Irma La Douce» και «Expresso Bongo» – σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες.

Ωστόσο, μία από τις λιγότερο επιτυχημένες παραστάσεις του Monty Norman, το «Belle» (για τον διαβόητο δολοφόνο Dr. Crippin), ήταν αυτή που τον έφερε σε επαφή με τον Albert «Cubby» Broccoli, ο οποίος είχε συμπράξει με τον Harry Saltzman για να αγοράσει τα κινηματογραφικά δικαιώματα των μυθιστορημάτων του James Bond του Ian Flemming.

Ο Broccoli ανέθεσε στον Norman τη δημιουργία της μουσικής για την πρώτη ταινία του franchise, του «Dr. No» (1962).

Για τη μουσική του James Bond, ο Monty Norman επεξεργάστηκε μία προηγούμενη δημιουργία του, το «Good Sign, Bad Sign», την οποία είχε γράψει για τη μουσικοθεατρική μεταφορά του βιβλίου «A House for Mr. Biswas» του V.S. Naipul. Μόνο με τη χρήση της κιθάρας στη μελωδία, ο Norman αποτύπωσε ό, τι έχει σχέση με τον James Bond, όπως σημείωσε στην ιστοσελίδα του: ” Τη σεξουαλικότητά του, το μυστήριό του, την αδίστακτη συμπεριφορά του – είναι όλα εκεί μέσα σε λίγες νότες».

Ενώ ο Monty Norman δημιούργησε το μουσικό θέμα του James Bond, ο John Barry ήταν αυτός που ενορχήστρωσε την τζαζ ορχηστρική εκδοχή που θα ακουγόταν στο «Dr. No» και στις επόμενες ταινίες του Bond. Ως εκ τούτου, ο Barry συχνά αναφερόταν λανθασμένα ως ο δημιουργός της μουσικής του James Bond και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Norman μήνυσε επιτυχώς ακόμα και την εφημερίδα The Sunday Times για συκοφαντική δυσφήμιση.

«Αρκετά συχνά αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι με πλησιάζουν και μου λένε: «Ω, εσύ είσαι αυτός που έγραψε το dum-diddy-dum-dum-dum». Δεν τραγουδούν καν τη μελωδία! Αλλά όλοι φαίνεται να ξέρουν τι εννοούν!», είπε ο Norman.

Η καριέρα του Monty Norman, φυσικά, συνεχίστηκε με γοργούς ρυθμούς και μετά τon James Bond. Συνέχισε να ασχολείται τακτικά με το θέατρο, γράφοντας μουσική για παραστάσεις που ανέβηκαν στο West End και στο Broadway. Η παράστασή του «Songbook» του 1980 κέρδισε υποψηφιότητα για το βραβείο Tony του Καλύτερου Μιούζικαλ. Έγραψε επίσης μουσική για ταινίες όπως το «Call Me Bwana» του Bob Hope και το «The Two Faces of Doctor Jekyll», καθώς και για τηλεοπτικές εκπομπές όπως το «Who Is Sylvia» και το «Make Me an Offer».

Το πιο διαχρονικό έργο του, όμως, το μουσικό θέμα του James Bond, παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της θρυλικής σειράς ταινιών.

Όταν θυμήθηκε την πρεμιέρα της ταινίας «Skyfall» το 2012, ο Monty Norman δήλωσε: «Ήταν πολύ συγκινητική για εμένα στην πρεμιέρα του «Skyfall» στο Albert Hall η στιγμή που άνοιξε η πόρτα του γκαράζ και είδαμε το αυθεντικό αυτοκίνητο (του James Bond) και ξεκίνησε η μουσική, όλοι άρχισαν να χειροκροτούν και να ζητωκραυγάζουν. Ήταν μία θαυμάσια στιγμή».

Πηγή: hit-channel.com